تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
حرف که می زنی انگار
سوسنی در صدایت راه می رود
حرف بزن
می خواهم صدایت را بشنوم
تو باغبان صدایت بودی
و خنده ات دسته کبوتران سفیدی
که به یکباره پرواز می کنند.
تو را دوست دارم
چون صدای اذان در سپیده دم
چون راهی که به خواب منتهی می شود
تو را دوست دارم
چون آخرین بسته سیگاری در تبعید.
تو نیستی
و هنوز مورچه ها
شیار گندم را دوست دارند
و چراغ هواپیما
در شب دیده می شود
عزیزم!
هیچ قطاری وقتی گنجشکی را زیر می گیرد
از ریل خارج نمی شود.
و من
گوزنی که می خواست
با شاخ هایش قطاری را نگه دارد…
از : رضا بروسان
برچسب ها : غلامرضا بروسان
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10965 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10161 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8480 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8163 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۸۳۱
گفتم که بازیگر مشو بازیگری سخت است گفتی دکانداری ...808 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۲۲۳
من اندوهگین را قصد جان کردی ، نکو ...49 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۶۴
قطار همیشه استعارهی جدایی نیست از صبحِ این شهر ...547 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۹۹۳
میخواست زنده بماند، به همان اندازه که ما میخواهیم با ...309 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
