تبلیغات:
امروز :شنبه ۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
گاه می اندیشم
خبر ِ مرگ ِ مرا با تو چه کس می گوید ؟
آن زمان که خبر ِ مرگ مرا
از کسی می شنوی ، روی تو را
کاشکی می دیدم
شانه بالا زدنت را ،
ــ بی قید ــ
و تکان دادن ِ دستت که ،
ــ مهم نیست زیاد ــ
و تکان دادن ِ سر را که ،
ــ عجیب ! عاقبت مُرد ؟
ــ افسوس !
کاشکی می دیدم !
من به خود می گویم :
« چه کسی باور کرد
جنگل ِ جان ِ مرا
آتش ِ عشق ِ تو خاکستر کرد ؟ »
از : حمید مصدق
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10943 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10153 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8439 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8146 بازدید - ۱۲ ديدگاه
۱۷۷۹
کانون ادبی زمستان- ۷۷۶
یک ربع دیگر، پشت پرچین، لحظهی دیدار کفش سفید ...1738 بازدید - بدون ديدگاه - ۴۴۰
خوابم می آید خوابم می رود و من مات نگاهش ...1142 بازدید - بدون ديدگاه - ۸۶۳
معلوم دلی و مجهول ِ چشم ... ای همه ی ...1179 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۴۰۲
حرفهایم را در کتابهایم نوشتهام فکر کردم: این روزها کسی کتاب ...824 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
