تبلیغات:
امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
در انتهای هر سفر
در آینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره، این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه، آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام، کجا ؟!
ندیده ای مرا ؟
از : حسین پناهی
دکلمه شعر با صدای شاعر:
برای مشاهده سایر دکلمه های شاعر کلیک کنید.
برچسب ها : حسین پناهیدکلمه
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10969 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10169 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8485 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8168 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۸۷۱
سرو قدّی ، ماه روئی ، شوخ چشمی ...1122 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۴۹۴
تابوت اگر دو مرده را جا میداشت من آنجا ...2163 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۴۴۶
بهار رفته، خدا رفته، عشق من رفته چقدر گریه ...792 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۱۷۳
لبخند میزدم به مسلسلها از لمس اشکهات برآشفتم در کوچههام ...88 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
