تبلیغات:
امروز :جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳
اگر من و او در مسافر خانه ای قدیمی و کهن
همدیگر را می دیدیم،
می نشستیم و به چند پیمانه
لبی تر می کردیم!
اما آراسته چون سربازی پیاده،
و چهره در چهره هم خیره،
به او شلیک کردم، همان گونه که او به من،
و در جا کشتمش.
من او را با گلوله ای کشتم،چرا که
چرا که دشمن من بود،
فقط همین: او دشمن راه من بود،
به اندازه ی کافی واضح است، اگرچه
شاید، بی درنگ انگاشته بود که
در ارتش ثبت نام کند درست مانند من
چون بیکار بود و لوازم کارش را فروخته بود
دلیل دیگری وجود نداشت.
آری؛ جنگ چیز عجیب و غریبی ست!
تو کسی را به گلوله میزنی
که اگر در کافه ای میدیدی اش، مهمانش می کردی،
و یا به نیم سکه ای کمکش.
از : تاماس هاردی
ترجمه از : مینا جلالی فراهانی
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10941 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10151 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8432 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8144 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان- ۶۰۵
در اشتیاق گلی که نچیده ام می لرزم ! از ...1129 بازدید - بدون ديدگاه - ۳۷۱
مردی که چمدانش را سالیان سال بازگذاشته بود روزی ...1024 بازدید - بدون ديدگاه - ۲۱۹۱
چیزی تغییر نکرده جسم دردپذیر است باید بخورد نفس بکشد ...112 بازدید - بدون ديدگاه - ۷۳۶
درین شبها که گل از برگ و برگ از باد ...2183 بازدید - بدون ديدگاه
تبليغات
سلام .درود بر شما .خوشحالم از اینکه کسی که در فامیلی با من مشترک است اینقدر زیبا می نویسد. موفق باشی.
سلام و درود بر شما جناب فراهانی
البته خانم جلالی فراهانی مترجم اثر هستند