ادیت سودرگران - هیچ پرنده ای به پستوی پنهان من پناه نمی آورد

امروز :پنج شنبه ۳۰ فروردین ۱۴۰۳

۷۵۳

هیچ پرنده ای

به پستوی پنهان من پناه نمی آورد،

هیچ پرستویی

لبریز اشتیاق،

و هیچ پرنده ی دریایی

با خبری از توفان…

روح سرکش من

در سایه ی سخره ها به نگاهبانی ایستاده است،

گوش به زنگ پچ پچی،

صدای نزدیک شدن پایی

گریز.

خاموش است و کبود،

جهان من

این خجسته پِی ….

در به روی چهار باد گشوده ام.

یکی زرین و رو به شرق ـ

برای عشقی که هرگز نمی رسد؛

یکی به روز،

یکی بر اندوه،

و یکی بر مرگ ـ

همیشه باز.

از : اِدیت سودِرگران

ترجمه از : مرتضی محمودی

مطالب بیشتر:

<< مطلب قبلی مطلب بعدی >>

دیدگاه ها

تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه