امروز :پنج شنبه ۶ اردیبهشت ۱۴۰۳
شعر

۸۱۷

لبان ات

به ظرافت ِ شعر

شـ*ـهو*انی ترین ِ بوسه ها را به شرمی چنان مبدل می کند

که جاندار ِ غار نشین از آن سود می جوید

تا به صورت ِ انسان در آید .

و گونه های ات

با دو شیار ِ مورّب ،

که غرور ِ تو را هدایت می کنند و

سرنوشت ِ مرا

که شب را تحمل کرده ام

بی آنکه به انتظار ِ صبح

مسلح بوده باشم ،

و بکارتی سربلند را

از روسبی خانه های داد و ستد

سر به مـُـهر باز آورده ام .

هرگز کسی این گونه فجیع به کشتن ِ خود برنخاست که من به زنده گی نشستم !

 

 

 

از : احمد شاملو

FacebookTwitterLinkedIn
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه






خبرنامه سایت

تبليغات

لیست شاعران

منو اصلی