تبلیغات:
امروز :جمعه ۳۱ فروردین ۱۴۰۳
وسوسه‌یِ جدایی،هربار
عاشق‌ترم می‌کند و باز
دنبالِ پژواکِ گلوله‌ها (تو را که بوسیده‌ام) بر رحل خواهم خواند.
و ترسان گنجشگکی را که زمستان پوشیده، می‌گویم
خواب بر درخت حرام است
و گوش بر تو که نشنیدی، رفتی
ـ « بر گورِ من برهنه شوید و پاهایتان
در حوضِ آب بشوئید و پس بروید
تا وسوسه جدای‌تان کند از هر بند»
خود را با تو تمام کرده‌ام
و در تدفینِ من آیه‌ای آمد که برهنه‌گی‌ات
بر گورِ من حرام می‌کند
گلوله‌ای که من را برد
می‌خندد.
از : احمد زاهدی
برچسب ها : احمد زاهدی
دیدگاه ها
تعداد دیدگاه ها : بدون دیدگاه
- محبوبترين
- اتفاقی
- نظرات
-
۱۷۷۹
روز میلاد من است آمدهام دست کشم به سر ...10941 بازدید - ۲ ديدگاه - ۱۸۷۶
آنقدر غرق شد درون خودش، ساعت انتظار یادش ...10151 بازدید - ۳ ديدگاه - کانون ادبی زمستان
کانون ادبی زمستان تقدیم می کند: جلسه نقد و ...8435 بازدید - بدون ديدگاه - ۱۷۶۳
چه استراحت خوبی است در جوار خودم خودم برای ...8144 بازدید - ۱۲ ديدگاه
کانون ادبی زمستان
تبليغات
